Najczęściej występujące zaburzenia odżywiania to bulimia i anoreksja. Ponad 90% cierpiących na nie osób to kobiety.
Anoreksja charakteryzuje się bardzo silnym lękiem przed przybraniem na wadze z odmową regularnego przyjmowania posiłków (głodzeniem się). Pacjentki nie potrafią adekwatnie ocenić swojego wyglądu i zazwyczaj pomimo znacznej niedowagi  nadal czują się otyłe i odczuwają przymus odchudzania się. Charakteryzuje je obsesyjna samokontrola w codziennym życiu czasami wykraczająca poza obszar odżywiania się.

Bulimia objawia się naprzemiennymi okresami niekontrolowanego objadania się i niewłaściwymi zachowaniami mającymi na celu powstrzymanie przybierania na wadze takimi jak wymuszanie wymiotów, przyjmowanie dużych ilości środków przeczyszczających, wykonywanie nadmiernie obciążających ćwiczeń fizycznych, głodzenie się.

Przyczyny zaburzeń odżywiania

Przyczyn tych zaburzeń upatruje się głównie w rodzinie pochodzenia. Badania wskazują, że osoby cierpiące na zaburzenia odżywiania wychowywały się w rodzinach, w których ograniczano ich autonomię, kładziono obsesyjny nacisk na przestrzeganie norm i reguł, wymagano od nich perfekcyjnego wykonywania różnych zadań. Inne czynniki predysponujące to dziedziczenie i dysfunkcyjne przekonania.

Leczenie

Aby rozpocząć leczenie psychoterapeutyczne waga pacjentki musi być przywrócona do poziomu , który nie zagraża jej życiu i zdrowiu. Czasami wiąże się to z hospitalizacją, bez której byłby to niemożliwe. W niektórych przypadkach psychoterapia połączona jest z farmakoterapią.